பெருமாள் திருமொழி.85
அருளியவர்: குலசேகர_ஆழ்வார்
பெருமாள்_திருமொழி
பாசுர எண்: 731
பாசுரம்
வெவ்வாயேன் வெவ்வுரைகேட் டிருநிலத்தை
வேண்டாதே விரைந்து வென்றி
மைவாய களிறொழிந்து தேரொழிந்து
மாவொழிந்து வனமே மேவி
நெய்வாய வேல்நெடுங்கண் நேரிழையும்
இளங்கோவும் பின்பு போக
எவ்வாறு நடந்தனையெம் இரமாவோ
எம்பெருமான் எஞ்செய் கேனே 9.2
Summary
Heeding the foul words of your foul mother, you instantly set out, without any desire for this land. You sent back the caparisoned elephant and the horse-driven chariot and went into the forest barefooted with the sharp-eyed jeweled Sita and the younger brother Lakshmana following. O My Rama! How did you walk? O My Lord! What can I do?
பெருமாள் திருமொழி.86
அருளியவர்: குலசேகர_ஆழ்வார்
பெருமாள்_திருமொழி
பாசுர எண்: 732
பாசுரம்
கொல்லணைவேல் வரிநெடுங்கண் கோசலைதன்
குலமதலாய் குனிவில் லேந்தும்
மல்லணைந்த வரைத்தோளா வல்வினையேன்
மனமுருக்கும் வகையே கற்றாய்
மெல்லணைமேல் முன்துயின்றாய் இன்றினிப்போய்
வியன்கான மரத்தின் நீழல்
கல்லணைமேல் கண்டுயிலக் கற்றனையோ
காகுத்தா கரிய கோவே 9.3
Summary
O Lord, tutelary deity to Kousalya with spear-sharp eyes! O Strong-armed bow-wielder. O Dark-hued Lord, scion of the Kakuthstha clan! You know to melt this sinner’s heart! You who always slept on a soft bed must now be learning to sleep on a bed of rocks under the shade of a deep forest tree, Alas!
பெருமாள் திருமொழி.87
அருளியவர்: குலசேகர_ஆழ்வார்
பெருமாள்_திருமொழி
பாசுர எண்: 733
பாசுரம்
வாபோகு வாஇன்னம் வந்தொருகால்
கண்டுபோ மலராள் கூந்தல்
வேய்போலு மெழில்தோளி தன்பொருட்டா
விடையோன்றன் வில்லைச் செற்றாய்
மாபோகு நெடுங்கானம் வல்வினையேன்
மனமுருக்கும் மகனே இன்று
நீபோக என்னெஞ்ச மிருபிளவாய்ப்
போகாதே நிற்கு மாறே 9.4
Summary
O My Son! Come, come and go, come once more to me and go, my heart melts for you. You broke the great Siva’s bow, and won the hand of slender-armed flower-coiffured Sita. Today you enter the forest where wild elephants roam; would you break my heart as well?
பெருமாள் திருமொழி.88
அருளியவர்: குலசேகர_ஆழ்வார்
பெருமாள்_திருமொழி
பாசுர எண்: 734
பாசுரம்
பொருந்தார்கை வேல்நுதிபோல் பரல்பாய
மெல்லடிகள் குருதி சோர
விரும்பாத கான்விரும்பி வெயிலுறைப்ப
வெம்பசிநோய் கூர இன்று
பெரும்பாவி யேன்மகனே போகின்றாய்
கேகயர்கோன் மகளாய்ப் பெற்ற
அரும்பாவி சொற்கேட்ட அருவினையேன்
எஞ்செய்கேன் அந்தோ யானே 9.5
Summary
Son! O the terrible sinner that I am! On hearing the sinful words of King Kekaya’s daughter, you departed, desiring the dreaded forest, walking on sharp splinter-rocks as your tender feet bled, suffering pangs of hunger under the scorching Sun. O Hapless me! Alas, what can I do?
பெருமாள் திருமொழி.89
அருளியவர்: குலசேகர_ஆழ்வார்
பெருமாள்_திருமொழி
பாசுர எண்: 735
பாசுரம்
அம்மாவென் றுகந்தழைக்கு மார்வச்சொல்
கேளாதே அணிசேர் மார்வம்
என்மார்வத் திடையழுந்தத் தழுவாதே
முழுசாதே மோவா துச்சி
கைம்மாவின் நடையன்ன மென்னடையும்
கமலம்போல் முகமும் காணாது
எம்மானை யென்மகனை யிழந்திட்ட
இழிதகையே னிருக்கின் றேனே 9.6
Summary
No more will I here you call me, “Father” lovingly, no more will I brace your jeweled chest to my bosom tightly, no more smell your scalp and sink into ecstasy, no more see your graceful elephant-gait and lotus-like face! Having lost you, my Son, my Master, I wonder how I am still living. Alas, I must be the lowliest among men.
பெருமாள் திருமொழி.90
அருளியவர்: குலசேகர_ஆழ்வார்
பெருமாள்_திருமொழி
பாசுர எண்: 736
பாசுரம்
பூமருவு நறுங்குஞ்சி புஞ்சடையாய்ப்
புனைந்துபூந் துகில்சே ரல்குல்
காமரெழில் விழலுடுத்துக் கலனணியா
தங்கங்க ளழகு மாறி
ஏமருதோ ளென்புதல்வன் யானின்று
செலத்தக்க வனந்தான் சேர்தல்
தூமறையீர் இதுதகவோ சுமந்திரனே
விசிட்டனே சொல்லீர் நீரே 9.7
Summary
Transforming his fragrant flower coiffure into matted hair, chaitging from soft silk vestured to grass-belt and bax-k-cloth, robbing his limbs of their luster by removing his jewels, my able-bodied son went into the forest where should have gone; O Learned Seers, O Sumantra! O Vasishta! You tell me, is this proper?
பெருமாள் திருமொழி.91
அருளியவர்: குலசேகர_ஆழ்வார்
பெருமாள்_திருமொழி
பாசுர எண்: 737
பாசுரம்
பொன்பெற்றா ரெழில்வேதப் புதல்வனையும்
தம்பியையும் பூவை போலும்
மின்பற்றா நுண்மருங்குல் மெல்லியலென்
மருகிகையும் வனத்தில் போக்கி
நின்பற்றா நின்மகன்மேல் பழிவிளைத்திட்
டென்னையும்நீள் வானில் போக்க
என்பெற்றாய் கைகேசீ இருநிலத்தில்
இனிதாக விருக்கின் றாயே 9.8
Summary
O Kaikeyi! You sent away a son who was the very essence of the Vedas, along with his brother and my slim daughter-in-law into the forest. You have earned a lasting blame for your son. Now you are dispatching me to my abode in the sky! What have you gained? Alas! You still live in sweet pleasure!
பெருமாள் திருமொழி.92
அருளியவர்: குலசேகர_ஆழ்வார்
பெருமாள்_திருமொழி
பாசுர எண்: 738
பாசுரம்
முன்னொருநாள் மழுவாளி சிலைவாங்கி
அவன்தவத்தை முற்றும் செற்றாய்
உன்னையுமுன் னருமையையு முன்மோயின்
வருத்தமுமொன் றாகக் கொள்ளாது
என்னையும்என் மெய்யுரையும் மெய்யாகக்
கொண்டுவனம் புக்க எந்தாய்
நின்னையே மகனாகப் பெறப்பெறுவேன்
ஏழ்பிறப்பும் நெடுந்தோள் வேந்தே 9.9
Summary
OMy Master! Earlier one day; you took the bow from the axe-wielder and relieved him of his powers. Without any considerations for yourself, or for your grieving mother Kousalya, you have taken me and my promises for real, and gone into the forest. My Liege! Through seven lives, shall prefer you alone for a son.
பெருமாள் திருமொழி.93
அருளியவர்: குலசேகர_ஆழ்வார்
பெருமாள்_திருமொழி
பாசுர எண்: 739
பாசுரம்
தேன்நகுமா மலர்க்கூந்தல் கௌசலையும்
சுமித்திரையும் சிந்தை நோவ
கூனுருவில் கொடுந்தொழுத்தை சொற்கேட்ட
கொடியவள்தன் சொற்கொண்டு இன்று
கானகமே மிகவிரும்பி நீதுறந்த
வளநகரைத் துறந்து நானும்
வானகமே மிகவிரும்பிப் போகின்றேன்
மனுகுலத்தார் தங்கள் கோவே 9.10
Summary
O King of all mankind! Listening to the words of the cruel Kaikeyi, ill-advised by the notorious hunchback maid, you gladly went into the forest leaving the flower-coiffured Kousalya and Sumitra in grief. Today, I too leave this city you renounced, and gladly enter my abode in heaven.
பெருமாள் திருமொழி.94
அருளியவர்: குலசேகர_ஆழ்வார்
பெருமாள்_திருமொழி
பாசுர எண்: 740
பாசுரம்
ஏரார்ந்த கருநெடுமால் இராமனாய்
வனம்புக்க அதனுக் காற்றா
தாரர்ந்த தடவரைத்தோள் தயரதன்றான்
புலம்பியஅப் புலம்பல் தன்னை
கூரார்ந்த வேல்வலவன் கோழியர்கோன்
குடைக்குலசே கரஞ்சொற் செய்த
சீரார்ந்த தமிழ்மாலை யிவைவல்லார்
தீநெறிக்கண் செல்லார் தாமே 9.11
Summary
This decad of sweet Tamil songs by Kulasekara, spear-wielding parasoled King of Uraiyur, expresses the anguish of King Dasaratha, lamenting over the unbearable loss of his dear son, the dark Lord Rama, sent into exile. Those who master it shall never tread the pain of evil.